Een jaar of wat later, ik had een aardige klantenkring opgebouwd, voorzag ik een slechte tijd, nl. de zomer. Ik was ondertussen gewend geraakt aan hard en onregelmatig werken, en de daarbij behorende cashflow, en vond dat er wat moest gebeuren. Via via hoorde ik dat Joop van den Ende een cateraar zocht voor de nieuwe Andre van Duin speelfilm, de Boezemvriend, en ik dacht; ik stuur een briefje. Van een briefje kwam een gesprek en ik mocht offreren. De offerte ging vergezeld van een warme quiche en ik had de job. 8 weken cateren op kasteel Heemstede (nu zit daar Andre van Doorn,*) voor een hele gezellige filmcrew, ik had geen idee!!!
De proefdag waarin een trailer werd opgenomen ging nog wel, met kunst en vliegwerk, maar toen de productie eenmaal begon raakte ik zwaar in de shit. Samen met vriend Roger maakten we een bakkie, smeerden we een broodje en deden we leuk, maar wisten helemaal niet dat het om hele andere dingen ging, nl. gezond, warm, aandacht, 8 soorten kauwgom en dagelijks van 30 man gezeik aanhoren. Na 2 dagen sloeg Joop als een vader zijn arm om me heen en zei “Juul, nog 1 zo’n dag en we houden ermee op”. De volgende dag hebben we het roer dusdanig omgegooid dat Joop na 3 weken naar de set kwam om te vragen of ik aansluitend een andere film wilden cateren. Mijn naam was gemaakt, maar na de tweede hield ik het voor gezien. Ontzettend hard werken, op onmogelijke uren en locaties, met mensen die over niets anders kunnen praten, na 5 maanden hield ik het voor gezien.